Miesiącznica roczna

Miesiącznica roczna (Lunaria annua L.) – gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych. W Polsce czasami uprawiana, niekiedy dziczejąca (efemerofit). Owoce miesięcznicy wyglądają jak niemal okrągłe, srebrzyste blaszki i są półprzeźroczyste. To im zawdzięcza swoją nazwę. Ich wygląd kojarzył się bowiem z Księżycem, zwanym kiedyś miesiącem. Do tego nawiązuje też nazwa łacińska – Lunaria (od luna – księżyc).

Biologia i występowanie

Miesiącznica roczna jest byliną, dwuletnia lub rzadziej jednoroczna. Łodygę ma wzniesiona o wysokości 30-150 cm, górą rozgałęziająca się, owłosiona.
Liście sercowate, na brzegu lekko kolczasto ząbkowane, krótko owłosione. Dolne są długoogonkowe, środkowe krótkoogonkowe, górne siedzące.

Kwiaty są drobne, bladofioletowe, czterokrotne, zebrane w złożone grona, o przyjemnym zapachu. Płatki korony o długości od 10 do 12 mm, działki kielicha od 4 do 6 mm. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Kwiaty rośliny zapylane są przez motyle nocne.
Owoce w formie łuszczynki, od eliptycznych do niemal okrągłych, silnie spłaszczone o długości od 3 do 4,5 cm i szerokości do 2,5 cm, oba końce krótko niezaostrzone do zaokrąglonych, ze srebrzyście błyszczącą przegrodą.

Siedlisko
Miesiącznica roczna rośnie w cieniste lasy, wąwozy, zbocza.

Występowanie
Miesiącznica roczna pochodzi z południowo-wschodniej Europy, ale rozprzestrzeniła się także gdzieniegdzie poza tym rejonem swojego rodzimego występowania.

Zastosowanie

Roślina ogrodowa
Miesiącznica roczna uprawiana w ogrodach, skąd również ucieka i rośnie dziko. Używana jest do suchych bukietów. Rośnie dobrze zarówno w pełnym słońcu, jak i w miejscu zacienionym. Wymaga wilgotnego i przepuszczalnego podłoża. Łatwo rozmnaża się przez wysiew nasion.

Pokaż więcej

Pokaż mniej