Ketmia syryjska

Biologia i występowanie

Ketmia syryjska jest krzewem dorastającym od 1 do 3 m wysokości. Liście jajowatoklinowate lub romboidalne, trójklapowe, grubo ząbkowane, koloru szarozielonego, o wielkości 7–9 cm.

Kwiaty są duże – do 12 cm średnicy, dzwonkowate, osadzone pojedynczo w kątach liści, kieliszek 6–7-płatkowy, 5-działkowy, korona duża (do 6 cm średnicy), 5 płatków koloru białego, różowego lub fioletowego, liczne pręciki zrośnięte w rurkę, słupek jeden.
Owoc w formie torebki o długość od 1,5 do 2 cm i średnicy 1 cm. Nasiona mają od 2 do 4 mm długości i mają nerkowaty kształt.

Występowanie
Ketmia syryjska pochodzi z Chin i Tajwanu. Była hodowana od dawna, zwłaszcza w Korei i dawnej Persji. Do Europy przybyła poprzez Syrię w XVI wieku. Obecnie uprawiana jest w wielu rejonach świata.

Zastosowanie

Roślina ozdobna
Ketmia syryjska jest często sadzona w ogrodach, posiada kwiaty półpełne lub pełnych, w kolorach białym, różowym, czerwonym lub fiołkowym. Rośnie szybko, 30-40 cm na rok. Dobrze znosi przycinanie (zwykle pod koniec zimy) w celu formowania w gęstszy krzew. Jest najbardziej odpornym na mróz gatunkiem ketmii (strefy mrozoodporności 5–10). Posiada liczne odmiany hodowlane:

• o kwiatach niebieskich, np. 'Oiseau Bleu’, ’Marina’, ’Blue Bird’,
• o kwiatach różowych i liliowych, np. ’Woodbridge’, ’Rubis’, 'Pink Giant’,
• o kwiatach białych, np. 'Diana’, 'Totus Albus’ o śnieżnobiałych płatkach, ’Red Heart’ z czerwonym oczkiem wewnątrz kielicha.