Jastrzębiec alpejski

Biologia i występowanie

Jastrzębiec alpejski to bylina, o pojedynczej łodydze (tylko bardzo rzadko zdarza się, że rozwidla się nisko nad ziemią). Ma wysokość 5-25 cm i cała jest owłosiona trzema rodzajami włosków; prostymi, białego koloru ale o czarnych nasadach, gwiazdkowatymi oraz gruczołowymi (niezbędna lupa).
Liście występują głównie odziomkowe o lancetowatołopatkowatym kształcie, końcach tępych lub zaostrzonych, całobrzegie lub niewyraźnie ząbkowane. Brzegi liści i spodnia strona blaszki są pokryte licznymi i drobnymi gruczołkami. Całe liście są owłosione, szczególnie obficie po brzegach i na spodniej stronie. Na spodniej stronie oprócz włosków prostych występuje pewna ilość włosków gwiazdkowatych. Na łodydze zwykle 2-4 liście tuż przy ziemi, poza tym łodyga jest bezlistna i tylko pod koszyczkiem 1-3 malutkie listki o lancetowatym kształcie.

Kwiaty zebrane w pojedynczy, ciemny koszyczek na szczycie łodygi. Ma on długość 12-20 mm i pokryty jest prostymi, długimi włosami (brak włosów gwiazdkowatych). Listki okrywy koszyczka wyrastają w wielu szeregach dachówkowato zachodzących na siebie . Puch kielichowy składa się z 1-2 szeregów brudnobiałych, sztywnych i kruchych włosków. W koszyczku kilkanaście kwiatów języczkowych o cytrynowożółtej barwie i silnie, krótko orzęsionych ząbkach. Kwitnie od lipca do sierpnia, roślina owadopylna.
Owoc w postaci niełupki z puchem kielichowym, uciętej na szczycie. Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Występowanie
Jastrzębiec alpejski występuje na Grenlandii, na Syberii i w Europie. W Polsce jest dość pospolity w Sudetach, w Tatrach, na Babiej Górze i w Pieninach.