Knieć błotna – kaczeniec

Biologia i występowanie

Knieć błotna jest byliną o trwałym, grubym, niemal bulwiastym kłączu. Na kłączu tym jesienią powstają pąki, z których wczesną wiosną wyrasta pęd nadziemny. Łodyga ma do 50 cm długości, jest lekko pokładająca się lub wzniesiona, rozgałęziona, gruba, pusta i naga.
Liście są duże, nerkowate, słabo karbowane, nagie, mięsiste i błyszczące. Liście odziomkowe na długich ogonkach, liście łodygowe na krótszych lub siedzące.

Kwiaty umieszczone są na szczytach rozgałęzionych łodyg rozwija się po kilka żółtych kwiatów o średnicy do 4 cm. Każdy posiada pięć płatków, niekiedy zabarwionych zielonkawo od spodu, bardzo liczne pręciki i 5-8 słupków. Roślina miododajna, nektar powstaje w miodnikach u nasady słupków. Kwitnie od marca do maja lub czerwca.
Owoce to wielomieszki z krótkim dzióbkiem zawierające nasiona.

Siedlisko
Knieć błotna rośnie na wilgotnych łąkach, brzegach strumieni, w rowach i lasach łęgowych.

Występowanie
Knieć błotna jest szeroko rozprzestrzeniona na całej półkuli północnej: występuje w całej niemal Europie, Azji i Ameryce Północnej.
W Polsce jest pospolita na bagnistych łąkach i w niższych partiach gór.

Zastosowanie

Roślina miododajna
Knieć błotna wabi owady nektarem, specjalnymi plamami i rysunkami, które mogą być zauważone tylko przez oczy owadów, reagujące na światło ultrafioletowe.

Roślina trująca
Świeże ziele zawiera anemoninę, która w większych ilościach jest toksyczna. Roślina nie jest zjadana przez bydło. Jeśli znajdzie się w paszy w niewielkiej ilości – nie działa szkodliwie, lecz mlekopędnie. Działanie szkodliwe znika podczas suszenia siana wskutek rozkładu związków szkodliwych.
Roślina ogrodowa
Jest czasami uprawiana jako roślina ozdobna, szczególnie nadająca się na obrzeża oczek wodnych. Nie ma wymagań co do gleby, ważne jest tylko, by była ona stale podmokła, stanowisko powinno być słoneczne. Rozmnaża się przez wysiew nasion jesienią lub przez podział rozrośniętych kęp (najlepiej jesienią).