Gdzie się znajduje?
Polanica-Zdrój jest położone w zachodniej części Ziemi Kłodzkiej, na wysokości ok. 380 m n.p.m., u wylotu Piekielnej Doliny, nad którą dominują szczyt Wolarza (850 m n.p.m.) oraz pokryta lasami Kamienna Góra (704 m n.p.m.). Przez centrum miejscowości płynie rzeka Bystrzyca Dusznicka, prowadząca swe wody ze źródeł w Górach Orlickich. Uzdrowiskowo-wypoczynkowa część Polanicy-Zdroju zajmuje nasłonecznione, łagodne południowowschodnie zbocza pierwszych wzniesień Gór Stołowych. Ich wyższe partie pokrywają lasy ciągnące się wzdłuż całego pasma i łączące się z olbrzymim kompleksem leśnym Gór Bystrzyckich. Te dwa pasma górskie oddziela od siebie głęboka Piekielna Dolina (obszar chroniony Natura 2000) z płynącą pośród głazów Bystrzycą Dusznicką.
Dojazd/dojście
Do uzdrowiska Polanica-Zdrój można dojechać samochodem, autobusem (są połączenia bezpośrednio z kilku większych miast w Polsce) jak i koleją. Tu z reguły najpierw trzeba dotrzeć do Wrocławia, a stamtąd pociągiem na Kudowę-Zdrój – do Polanicy jedzie tak około 2 godzin. Dojście z dworca kolejowego do centrum uzdrowiska, zajmie niecałe 15 minut, natomiast od dworca autobusowego jest bliżej. Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny góruje nad uzdrowiskowym deptakiem, na wschodnim brzegu Bystrzycy Dusznickiej
Historia
Wcześniej, w 1650, w pobliżu dworu należącego do jezuitów z Kłodzka, na miejscu, gdzie obecnie stoi kościół, wznieśli oni drewnianą kaplicę. Służyła ona przyjezdnym i tutejszym katolikom, należącym do parafii w Szalejowie Górnym. W miarę rozwoju miejscowego uzdrowiska liczba mieszkańców Polanicy oraz kuracjuszy uległa znacznemu zwiększeniu, co spowodowało konieczność wzniesienia nowej świątyni.
Obecny kościół został wybudowany w latach 1911–1912 jako kościół filialny, z cegły, w stylu neobarokowym. Inicjatywę budowy podjął ówczesny proboszcz szalejowski ks. Paul Theuner. Plac pod budowę kościoła ofiarował wikariusz katedralny z Wrocławia, ks. Freund. Z kolei świątynię zbudował mistrz murarski Andreas Ernst z Kłodzka, według projektu wrocławskiego architekta Ludwiga Schneidera. Jej uroczystego poświęcenia dokonał biskup pomocniczy praski Wenzel Frind, 8 lipca 1912.
Organy zbudował w 1912 roku Franz Lux, organmistrz z Lądka Zdroju. Powstały one w dwa lata po ukończeniu budowy kościoła, który tak samo jak prospekt organów utrzymany jest w stylu neobarokowym. Corocznie od maja do września z inicjatywy prof. Andrzeja Chorosińskiego w kościele są organizowane koncerty muzyki kameralnej i organowej.
1 października 1923 r. świątynia stała się głównym kościołem nowo powstałej parafii polanickiej.
Dzwony z 1912 r. wykonane w firmie Bierling z Drezna otrzymały imiona: Paweł, Maria i Józef. Do dnia dzisiejszego zachował się tylko ten ostatni. Były trzykrotnie fundowane (w latach 1912, 1927, 2006) i dwukrotnie konfiskowane w czasie wojen (1917, 1942) na cele przemysłu zbrojeniowego. Po raz trzeci dzwony ufundowano w 2006 roku i w tym roku zostały też poświęcone, dokonał tego pierwszy biskup świdnicki Ignacy Dec.
W roku 2013 w kościół został ustanowiony diecezjalnym sanktuarium NMP Nieustającej Pomocy.
Co możemy zobaczyć
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju jest budowlą jednonawową z jedną wieżą, wybudowany w stylu neobarokowym z elementami secesyjnymi, z bogato dekorowanymi elewacjami, w tym zwłaszcza szczytami. Ołtarz główny został wykonany z drewna sosnowego i lipowego, który jest dziełem Zrzeszenia Warsztatów Stolarskich z Nysy. Tam też wykonano ołtarze boczne oraz jeden z konfesjonałów. Drugi z nich został wykonany w 1938 przez stolarza Wagnera z Kłodzka. Chrzcielnicę wykonał jeden z wychowanków tutejszego sierocińca, lądecki rzeźbiarz August Klein. Stacje Drogi Krzyżowej malowane są na blasze, a ramy do nich wykonał rzeźbiarz z Nysy – Fischer. Obrazy ołtarzowe oraz Drogi Krzyżowej, a także freski na sufitach zostały namalowane przez Oswalda Völkela z Monachium, artysty pochodzącego z ziemi kłodzkiej. Witraże w oknach wykonano według projektu malarza Lercha z Düsseldorfu, a ich fundatorami byli miejscowi parafianie.
W kościele znajduje się łaskami słynący obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy ze Stanisławowa. Przed II wojną światową umieszczony był w ołtarzu głównym tamtejszego kościoła gimnazjalnego. Trafił do Polanicy w 1946 r., kiedy tutejszą parafię objął ks. Marian Barg ze Stanisławowa.
