Wygląd
Pęd główny może mieć średnicę 20-40 cm, z czasem drewnieje. Drewno to jest używane przez Indian Mayo i Tarahumara do budowy mebli (ławek, łóżek itp.), używają go też do robienia pochodni lub do podsycania ognia.
Pojedyncze gałęzie boczne, są ciemnozielone, lekko zakrzywione u podstawy, a następnie wyprostowane, o średnicy 13-20 cm, z niewielkimi zwężeniami ujawniającymi okresy wzrostu..
Żebra: 8-12 ostre, o wysokości 1,8-3,5 cm.
Areole: są okrągłe do eliptycznych o długości 7-13 mm i szerokości 4-10 mm, rozmieszczonych w odstępach 0,4 -2,8 cm, z licznymi włoskami jasnymi do ciemnobrązowych.
Ciernie środkowe: 1 lub 2, dobrze rozwinięte, rozłożone do wyprostowanego (lub lekko zakrzywione), o długości od 1 do 9 cm, szarawe z ciemniejszą końcówką.
Ciernie boczne są 8-12 krótkie, rozłożyste, ostre i sztywne, w kolorze od białego do szarego.
Pseudocefalium, z którego wyrastają kwiaty, składa się z czerwonobrązowej wełny i włosia o długości do 6 cm.
Kwiaty są białe z czerwonobrązową powierzchnią, efektowne z fioletowymi płatkami zewnętrznymi, długości od 5 do 10 cm i z kwiecistą rurką pokrytą gęstą brązową, aksamitną wełną. Kwiaty są nocne, otwierają się wieczorem i zamykają około południa. Jest przystosowany do zapylanie przez nocne nietoperze, ale na południu Meksyku tych nietoperzy jest niewielka lub prawie zerowa ilość, kwiaty zapylane są we wczesnych godzinach porannych przez kolibry czy dzięcioły.
Owoce są czerwone 6-7,5 cm średnicy, pękające, gdy są w pełni dojrzałe. Są gęsto pokryte 5 cm, złotożółtymi cierniami. Miąższ jest jędrny i mało soczysty. Rozwijający się owoc wydaje się tworzyć duże złote grona na ramionach, nadając gigantycznym kaktusom atrakcyjny wygląd. Nasion są błyszczące czarne, 4-5 mm długości, są większe od innych kaktusów kolumnowych.
Zastosowania spożywcze• Miąższ owoców jest spożywany na świeżo lub ugotowany i często przerabiany na przetwory lub syrop, a dawniej był używany do produkcji wina.
• Nasiona są mielone i mieszane z mąką kukurydzianą na tortille o smaku jagodowym.
• Indianie Tarahumara z Meksyku używają gałęzi do przygotowania świętego narkotycznego napoju, który powoduje zawroty głowy i halucynacje wzrokowe.
Występowanie
Pachycereus pecten-aboriginum występuje szeroko wzdłuż wybrzeża Pacyfiku w północno-zachodnim Meksyku (od Sonory i Baja California, aż do przesmyku Tehuantepec), na wysokości od poziomu morza do 1000 m n.p.m.
Rośnie na zboczach dolin i strumyków, w dolnym tropikalnym lesie liściastym z ciernistym krzewem, tropikalnym lesie liściastym i południowym skraju pustyni Sonora.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Pachycereus pecten-aboriginum jest łatwy w uprawie.
Światło: potrzebuje pełnego słońca, unikając tylko najostrzejszego letniego słońca. Jeśli trzymany są zbyt w zbyt ciemnym, rośliny mogą stać się zbyt bujne i bardziej zielone oraz mogą być podatne na gnicie z powodu nadmiernego podlewania. Latem najlepiej trzymać rośliny na zewnątrz, gdzie temperatura może wzrosnąć do ponad 30°C bez szkody dla roślin.
Podlewanie regularnie w okresie letnim, o ile woda może spłynąć i nie stać w tacy z wodą. Podczas upałów może być konieczne częstsze podlewanie roślin, o ile roślina aktywnie rośnie. Od końca września należy ograniczyć podlewanie, aby zmusić roślinę do przejścia w stan półuśpienia. Pachycereus lubi tylko krótki zimowy odpoczynek i powinny być prawie całkowicie suchy w miesiącach zimowych. Jeśli pozwoli się glebie wyschnąć zbyt długo, może nastąpić utrata korzeni, ale ten sam wynik nastąpi, jeśli rośliny będą zarówno mokre, jak i będzie za zimno. Od marca roślina zacznie rosnąć, a podlewanie należy zwiększać stopniowo aż do końca maja, kiedy roślina powinna być w pełni wzrostu.
Tolerancja na mróz: jest mało odporny na mróz, krótkotrwale jest wytrzymały od -4°C. Jednak w uprawie lepiej nie wystawiać go na działanie temperatur niższych niż 5-8°C.
Podłoże: potrzebuje żyznej, dobrze przepuszczalnej mieszanki do kaktusów.
W Polsce, ze względu na klimat, duże okazy kaktusów można podziwiać w szklarni i/lub w ogrodzie botanicznym.
inne Pachycereusy: