Wygląd
Myrtillocactus schenckii zwykle rośnie z rozgałęzionymi pędami, osiąga wysokość od 4 do 5 m i tworzy krótki pień.
Pędy są cylindryczne, ciemnozielone, mają średnicę do 10 cm.
Żebra są szerokie, jest ich 8-9.
Areole są okrągłe wypełnione czarnym filcem, mają około 5 mm.
Cierni bocznych jest 6-8, proste, o długości od 5 do 12 mm, czarne lub brązowawe.
Cierń środkowy jest 1 prosty o długości od 2 do 5 cm.
Kwiaty są raczej małe, białawe lub kremowe do 4 cm, nieco przypominające kwiaty pomarańczy.
Owoce są małymi jagodami, kulistymi lub podłużnymi, od 10 do 15 mm długości, są jadalne. Nasiona są bardzo małe, czarne.
Występowanie
Myrtillocactus schenckii występuje powszechnie w meksykańskich stanach Puebla i Oaxaca.
Tworzy lasy na niektórych obszarach pustyni Chihuahuan.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Myrtillocactus schenckii jest łatwy w uprawie, ale jest średnio odporny na temperatury ujemne.
Światło: na zewnątrz pełne słońce, wewnątrz potrzebne jest jasne światło i trochę bezpośredniego słońca. Zimą należy umieść go w chłodnym, dobrze oświetlonym miejscu i pozwolić mu przejść w zimowy stan spoczynku, wstrzymując podlewanie i utrzymując niższą temperaturę.
Podlewanie można bardziej obficie podlewać rośliny i pozwól im wyschnąć przed ponownym podlaniem. Wydaje się, że ten gatunek radzi sobie lepiej z trochę większą ilością wody niż większość kaktusów. W rzeczywistości jej wymagania uprawowe są bardziej podobne do „normalnych” roślin niż większości innych kaktusów.
Tolerancja na mróz: nie jest odporny na mróz, chociaż źródła podają jako temperaturę minimalną -4°C przez krótki czas. Jednak dla pewności hodowli, w okresie spoczynku, lepiej utrzymywać temperaturę tak, żeby temperatura w nocy nie spadła poniżej 10°C.
Podłoże: potrzebuje żyznej, dobrze przepuszczalnej mieszanki do kaktusów.
W Polsce, ze względu na klimat, duże okazy kaktusów można podziwiać w szklarni i/lub w ogrodzie botanicznym.
