Wygląd
Copiapoa humilis ma długi, bulwiasty korzeń, który jest głęboko zakopany w glebie bardzo ubogiej w materię organiczną. Na obszarze, na którym rosną te rośliny, jest bardzo mało deszczu, ale często występują nadbrzeżne mgły, które zapewniają znaczną część wody potrzebnej dla tej rośliny.
Korpus kulisty, zagłębiona, w kolorze blado-oliwkowo-zielonym do brązowego, z obfitą wełną na wierzchołku. Mają 2,5-9 cm szerokości i 2-6 cm wysokości.
Żebra: około 8-14, wyraźnie podzielone na guzki.
Ciernie środkowe: 1 do 4, czasami nieobecny u osobników młodocianych, dość smukły, wyprostowany, szary, prosty lub zakrzywiony o długości 10-35 mm.
Ciernie boczne: około 7-13, cienkie, igiełkowate, szarawe, szeroko rozwarte na boki, długości 2-25 mm.
Areole są dobrze oddzielone, z białą wełną, która występuje obficie na młodych areolach.
Kwiaty: 2-4 cm. są długie, w kolorze siarkowożółtym, pachnące. W uprawie C. humilis jest w stanie zakwitnąć w młodym wieku (około 2 lata od wykiełkowania) i zawiązać nasiona.
Owoce: są okrągłe, nagie, jaskrawoczerwone, do 8 mm długości.
Wyróżnia się następujące podgatunki:
- Copiapoa humilis subsp. australis Hoxey:
ma 2,5 cm długości i do 2 cm średnicy dużych kwiatów. Są jasnożółte i mają słabo czerwonawy środkowy pasek na zewnątrz. - Copiapoa humilis subsp. humilis:
forma nominalna ma duże, jasnożółte kwiaty o średnicy do 5 centymetrów. - Copiapoa humilis subsp. longispina (F.Ritter) Doweld:
jest bardzo podobny do nominata, ale jest znacznie bardziej ciernisty. - Copiapoa humilis subsp. tenuissima (F.Ritter ex DRHunt) DRHunt:
podgatunek ma żółte kwiaty, które na zewnątrz są czerwonawe, mają 2,5 cala średnicy. - Copiapoa humilis subsp. tocopillana (F.Ritter) DRHunt:
jest najbardziej wysuniętym na północ rośliną kompleksu Copiapoa humilis, kwiaty mają ciemne środkowe paski na zewnątrz segmentów okwiatu. - Copiapoa humilis subsp. Variispinata (F.Ritter) DRHunt
ma żółte kwiaty o średnicy 3 cm z czerwonawym pasem centralnym.
Występowanie
Copiapoa humilis występuje Chile, rośnie w Antofagaście, na północ od Paposo, w kierunku Blanco Encalada.
Pochodzi przybrzeżnych pustyń na stromych zboczach gór, pośród rozdrobnionych kamieni, na wysokości 50-300 m n.p.m.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Światło: wymagają pełnego słońca, w przeciwnym razie ciała mają tendencję do wydłużania się w uprawie, ale latem należy je chronić przed nadmiernym upałem i słońcem.
Podlewanie: należy podlewać umiarkowanie latem. W miesiącach zimowych powinna być suche.
Tolerancja na mróz: nie jest mrozoodporna, wytrzymuje do 0°C. Jest podatna na gnicie, więc należy uważać w okresie zimowym ziemia była sucha, a temperatura nie spadała poniżej 10°C.
Podłoże: wymaga dobrego drenażu i głębokiej doniczki, aby pomieścić korzeń palowy.
