Wygląd
Cleistocactus winteri tworzy splątane krzewy z długich, złocistych, opadających łodyg i produkuje intensywnie pomarańczowe do łososiowo-różowe kwiaty.
Pędy zielone, cylindryczne, rozłożyste, łukowate, wiszące lub zwisające, które mogą dorastać do 1,5 m długości i 2,5-6 cm szerokości z wieloma gałęziami. Podgatunek colademono ma o wiele dłuższe pędy, dochodzą one do 2,5 m i są bardziej zwisające Żebra: 16-17, u podgatunku colademono 14-20 niskie.
Ciernie: około 50 szczeciniastych, elastycznych, prostych, złocistożółtych do brązowawych, które dosłownie pokrywają powierzchnię łodyg. Co najmniej 20 mocnych środkowych środkowych ma długość od 5 do 10 mm, natomiast cierni bocznych jest około 30 o długości od 4 do 10 mm. Podgatunek colademono ma 4-8 cierni przypominających żółtawe włosie i skierowanych mniej więcej w dół, oraz 20-50 białych, włosowatych, o długości 4-8 cm (a nawet do 12 cm). Do tych 12 cm rosną one stopniowo.
Areole brązowe, ściśle osadzone, natomiast u podgatunku colademono rosną rzadziej, oddalone od siebie co 3-6 mm.
Kwiaty: są trąbkowate, skierowane ku górze, jaskrawopomarańczowe do łososioworóżowych, 4 do 6 cm długości, 5 cm średnicy, bardzo efektowne. Kwitną na dojrzałych roślinach od wiosny do przymrozków i mogą utrzymywać się przez kilka dni.
Hybrydy Hildewimtera aureispina (obecnie przemianowanej na omawiany Cleistocactus winterii) to stary gatunek, który był intensywnie krzyżowany z innymi kaktusami (zwłaszcza Echinopsis i Lobivia sp. ale także Matucana, Akersia itp.) dając początek interesującym mieszankom międzygatunkowym. Hybrydy Hildewintera rozwijają naprawdę niesamowite kwiaty o oryginalnych kolorach.
Występowanie
Cleistocactus winteri to gatunek endemiczny dla Boliwii, występuje w prowincji Floryda. Ma bardzo ograniczony zasięg (występuje na obszarze 250 km2) i jest znany z dwóch odizolowanych lokalizacji.
Rośnie na wysokości od 1300 do 1400 m n.p.m. Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest zbiór przez lokalną ludność, którzy wykorzystują go jako roślinę ozdobną.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Cleistocactus winteri jest łatwy w uprawie, co czyni go dobrym kaktusem dla początkujących. Nadaje się zarówno do wiszących koszy, jak i doniczek.
Światło: wymaga jasnego światła, ale nie w pełnym słońcu, które spowoduje oparzenie słoneczne.
Podlewanie: należy regularnie podlewać latem, ale przed ponownym podlaniem ziemia musi przeschnąć. W miesiącach zimowych powinny być suche.
Tolerancja na mróz: jest mrozoodporna do -2°C, ale jest też w pewnym stopniu podatna na gnicie, więc należy uważać w okresie zimowym ziemia była sucha.
Podłoże: Podłoże: użyj luźnej, dobrze przepuszczalnej mieszanki kaktusów.
W Polsce, ze względu na klimat, duże okazy kaktusów można podziwiać w szklarni i/lub w ogrodzie botanicznym.