Biologia i występowanie
Wiewiórki pospolite mają długość 20–28 cm, a długość ich ogona wynosi 17–20 cm, natomiast masie ich ciała to 200–400 gramów. Zwierzę charakteryzuje się ubarwieniem zmiennym. Spotykane są dwie odmiany: jedna z częścią grzbietową wybarwioną na rudo, szarymi bokami i białą częścią brzuszną, a druga o grzbiecie czarnobrunatnym i białej części brzusznej, a bokach cieniowanych. Możliwe są także wybarwienia pośrednie. Wspomniane wersje kolorystyczne mogą występować równolegle u rodzeństwa z jednego miotu. Jesienią wiewiórki zmieniają futro na bardziej gęste i wybarwione w popielatym odcieniu. Kolejna zmiana futra następuje wiosną. Ogon pokryty jest włosem rozmieszczonym w dwóch pasmach. Wiewiórka ma też długie uszy, o długości 2,5 -3,5 cm, zakończone kitkami.
Zachowanie
Wiewiórka pospolita przebywa w lasach wszelkich typów, parkach miejskich i inne większych zadrzewieniach. Żyje samotnie, łącząc się w pary tylko na czas rui. Zamieszkuje dziuple, które utyka porostami i mchami, lub gniazda ptaków, dobudowując zadaszenie lub sama buduje gniazda z gałęzi. Gniazda te buduje w koronach drzew, zwykle w rozwidleniu gałęzi. Buduje je z trawy i drobnych gałązek i wyściela mchami. Jest aktywna w dzień, najbardziej rano i po południu. Wiedzie samotne życie, rzadko łączy się w pary. Nie zapada w sen zimowy, ale może ograniczać opuszczanie gniazda.
Rozmnażanie
W czasie rui samiec wiewiórki pospolitej ugania się za samicą wykonując imponujące skoki między gałęziami. Ciąża trwa 38–39 dni. Samica rodzi w jednym miocie od 3 do 7 młodych. W ciągu roku wydaje zwykle od 1 do 3 miotów – przeważnie w okresie między wczesną wiosną a latem. Młode rodzą się ślepe i nagie. Po narodzinach ważą 8–12 g, otwierają oczy po blisko 30 dniach życia. Usamodzielniają się w wieku 10 tygodni. Wiewiórki osiągają dojrzałość płciową w wieku jednego roku. Mogą żyć 6–7 lat, w niewoli dłużej.
Siedlisko
Wiewiórka pospolita przebywa głównie w parkach oraz lasach liściastych, zamieszkuje również lasy iglaste.
Występowanie
Wiewiórka pospolita zasiedla leśne obszary Eurazji, od zachodniej Europy po wschodnią Rosję, Koreę i północną Japonię.
W Polsce występuje w całym kraju, odmianę czarną spotyka się najczęściej w górach.