Biologia i występowanie
Płaszczka henlei ma silnie spłaszczone ciało, pokryte jest szorstkimi wyrostkami. Wierzch ciała jest ciemnobrunatny, niemal czarny, ozdobiony plamami w kolorze białożółtawym, które ciągną się aż do krawędzi ciała i występują również po jego brzusznej stronie na krawędzi. Spód w centralnej części jest biały. Ma do 60-61 cm (w akwarium osiąga rozmiary 35 cm). Otwór gębowy znajduje się po spodniej stronie ciała. Samica ma płetwy brzuszne u nasady ogona, a u samca zostały przekształcone w narządy płciowe. W połowie ogona ma kolce jadowe (zazwyczaj dwa). Trucizna może być niebezpieczna dla człowieka. Wbicie kolca w rękę człowieka wiąże się z dużym bólem.
Płaszczka henlei jest gatunkiem hodowlanym i wbrew mniemaniom i opiniom, płaszczki te są dość łatwe w hodowli akwariowej – musi mieć akwarium o długości minimum 200 cm i podłoże piaszczyste lub z drobnego żwirku.
Zachowanie
Płaszczka porusza się głównie po dnie. Jest drapieżnikiem i żywi się drobnymi rybami, skorupiakami i bezkręgowcami, które znajduje na dnie zbiornika wodnego.
Rozmnażanie
Płaszczki henlei, jak większość płaszczek, są rybami jajożyworodnymi, u których następuje zapłodnienie wewnętrzne. Po około 100 dniach samica rodzi od 1 do 10 sztuk młodych o średnicy około 7 cm.
Siedlisko
Płaszczka henlei najchętniej przebywa w mętnej wodzie, gdzie doskonale maskuje się na dnie.
Występowanie
Płaszczka henlei żyje w dorzeczu rzek Tocantins i Araguaya w centralnej części Brazylii w Ameryce Południowej.
Ochrona
Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.