Biologia i występowanie
Pingwin przylądkowy ma około 60–70 cm, zaś masa ciała wynosi od 2,1 do 3,7 kg. Jego ubarwienie jest czarno-białe, wierzch czarny, a spód biały pokryty czarnymi plamami. Na piersi występuje czarny pas. Skóra nad oczami naga, biała, przy wyższych temperaturach staje się różowawa. Gardło jest czarne. Środkowy pasek ciemieniowy jest czarny. Dziób jest czarny. Samce są nieco większe od samic.
Zachowanie
Dorosłe pingwiny przylądkowe zwykle prowadzą osiadły tryb życia, jednak czasem przemieszczają się w wyniku poszukiwania pokarmu. Polują głównie pod wodą. Podczas polowania pingwin ten nurkuje średnio na 2,5 minuty, jednak notowano nurkowania trwające nawet 5 minut.
Pingwin przylądkowy w głównej mierzę żywi się pokarmem zwierzęcym: kręgowcami (rybami) oraz bezkręgowcami (skorupiakami, mięczakami).
Rozmnażanie
Pingwiny przylądkowe swoje kolonie rozrodcze zakładają głównie na oceanicznych wyspach. Gnieździ się w norach, szczelinach skalnych. Do rozrodu przystępuje przez cały rok ze szczytem od marca do maja (w RPA) lub od listopada do grudnia (w Nambii). Gatunek monogamiczny. Samica składa 2 jaja. Czas wysiadywania wynosi około 40 dni. Inkubacją zajmują się oboje rodzice. Pingwin przylądkowy osiąga dojrzałość płciową między trzecim a czwartym rokiem życia. Żyje do 11 lat.
Siedlisko
Pingwiny przylądkowe znaczną część życie spędzają na otwartym oceanie (do około 40 km od brzegu). Na lądzie odpoczywają, pierzą się i odbywają lęgi. Osobniki dorosłe prowadzą osiadły tryb życia, natomiast młode ptaki, po uzyskaniu samodzielności, rozpraszają się z dala od kolonii.
Występowanie
Pingwin przylądkowy zamieszkuje południowoafrykańskie wybrzeża i wyspy od Namibii do południowego Mozambiku. Znanych jest 28 koloni rozrodczych na południu kontynentu. Większość kolonii i największe kolonie znajdują się w archipelagu wysp od Hollamsbird Island w Namibii do Bird Island w Algoa Bay w RPA.
Ochrona
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN pingwin przylądkowy od 2010 roku jest klasyfikowany jako gatunek zagrożony (EN, Endangered), wcześniej miał status gatunku narażonego (VU, Vulnerable). W 2015 roku populacja lęgowa tego gatunku liczyła 20 850 par. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy.