Biologia i występowanie
Zachowanie
Pingwiny peruwiańskie większość czasu spędzają w przybrzeżnych wodach. Żywią się głównie rybami, niekiedy też kalmarami. Poza sezonem lęgowym jednorazowo spędzają w wodzie średnio 60 godzin, zanim wrócą na ląd na odpoczynek, a w sezonie lęgowym wyprawa na morskie żerowisko trwa krócej – średnio 22,4 godziny.
Rozmnażanie
Pingwin peruwiański gnieździ się w niewielkich koloniach. Jest gatunkiem monogamicznym. Do rozrodu przystępuje od marca do grudnia, ze szczytem w kwietniu i we wrześniu. W jednym roku może wyprowadzić dwa lęgi. Samica składa dwa jaja. Czas wysiadywania wynosi około sześciu tygodni. Oboje rodzice biorą udział w inkubacji jaj oraz w ochronie gniazda. Pingwin peruwiański osiąga dojrzałość płciową między drugim a trzecim rokiem życia. Żyje do około 26 lat.
Siedlisko
Pingwiny peruwiańskie większość czasu spędzają w przybrzeżnych wodach. Gnieżdżą się natomiast na szczycie klifów, w szczelinach skalnych, jaskiniach, norach wykopanych w pokładach guana bądź na plażach.
Występowanie
Pingwin peruwiański jest endemitem pacyficznych wybrzeży Chile i Peru. Zasięg występowania tego gatunku rozciąga się od wyspy Isla Foca na północy po Isla Guafo na południu. Szacuje się, że na całym tym obszarze występuje około 50 kolonii tych ptaków.
Liczebność pingwinów peruwiańskich wciąż maleje. Na liście IUCN ma status gatunku narażonego na wyginięcie (kategoria VU). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I). Ogólna liczebność osobników i zasięg populacji pingwina peruwiańskiego zmniejszył się znacznie od XIX w., głównie z powodu utraty siedlisk. Do innych przyczyn spadku populacji należą: przełowienie, zaplątanie w sieci oraz usuwanie guana.
