Krzyżak ogrodowy

Biologia i występowanie

Ciało krzyżaka ogrodowego składa się z głowotułowia i odwłoka. Na głowotułowiu występuje 6 par odnóży, w tym 4 pary odnóży krocznych. Na końcu pazurów szczękoczułkowych znajdują się gruczoły jadowe. Na nogogłaszczkach samców znajduje się aparat kopulacyjny. Posiada 8 oczu. Barwa ciała różnorodna, od żółtawej do czarnej. Głowotułów zwykle brązowawy lub szarawy. Na odwłoku posiada charakterystyczny wzór. Na jego przedniej grzbietowej części znajduje się biały krzyż. Odwłok jest masywny, jajowaty, barwy czarnej lub pomarańczowej. W tylnej części odwłoka znajdują się kądziołki przędne. Nogi masywne, krótkie, kolczaste. Dymorfizm płciowy jest wyraźny. Samice są większe od samców.

Zachowanie
Krzyżak ogrodowy na zdobycz czai się, siedząc w pobliskiej kryjówce lub w środku sieci. Swoje ofiary poraża jadowitym ukłuciem i wysysa ich zawartość (jad rozpuszcza wnętrzności).

Rozmnażanie
Podczas okresu rozmnażania samiec pająka krzyżaka, mniejszy od samicy, wyczuwając po drganiach sieci jej godowy nastrój, zbliża się ostrożnie do swojej partnerki i po kopulacji szybko ucieka, żeby ratować się przed pożarciem. Samica składa na jesienią we wrześniu lub październiku około 100 jaj koloru jasnożółtego i otacza je złocistym oprzędem. Po złożeniu jaj z reguły ginie od mrozu na początku zimy. Na wiosnę – na ogół w maju – wykluwają się młode pająki. Jesienią osiągają wielkość ok. 4 mm i zimują wśród zeschłych liści, pod korą drzew itp. Dojrzałość osiągają w sierpniu następnego roku.

Siedlisko
Pająk ten zamieszkuje wszystkie typy lasów, łąki, ogrody i parki, także gospodarstwa wiejskie, a nawet budynki w miastach. Wymaga występowania roślin (drzew, krzewów), na których może budować swoje sieci, czasem funkcję rusztowania pełnią płoty, słupy, barierki i elementy konstrukcyjne ludzkich domów. Prowadzi samotny tryb życia. Spotykany pod koniec lata oraz na jesień.

Występowanie
Krzyżaka ogrodowego można spotkać w Europie (u nas, w Polsce występuje na terenie całego kraju), na Bliskim Wschodzie, Turcji, Kaukazie, Rosji, Iranie, w Azji Centralnej, Chinach i Japonii. Został też introdukowany do Ameryki Północnej.