Biologia i występowanie
Zachowanie
Kleń żywi się przeważnie larwami owadów, drobnymi skorupiakami i mięczakami, uzupełniając dietę o glony i rośliny wodne. Najczęściej przebywa blisko dna, gdzie ryje w podłożu wygrzebując rośliny i bezkręgowce.
Kleń to ryba wszystkożerna. Pożywia się pokarmem roślinnym, larwami owadów, mięczakami, skorupiakami a także rybami oraz płazami.
Rozmnażanie
W celu składania ikry kleń płynie w górę rzek, do szybko płynących i dobrze natlenionych potoków. Niektóre osobniki przebywają w górskich potokach również poza okresem tarła. Tarło odbywa się w kwietniu i maju w temperaturze powyżej 18°C. Tarło odbywa się w samo południe. Samica składa około 60 tys. ziaren ikry na kilogram masy ciała. Ikra ma średnicę 1,5–2 mm i trzyma się podłoża za pomocą lepkich osłonek. Inkubacja trwa 3–6 dni. Wylęg ma około 5,5 mm, przy długości 1,5 cm wykształcają się płetwy, przy 3 cm ciało pokrywa się łuską. W drugim roku życia kleń osiąga długość około 10 cm, w trzecim 15 cm, w czwartym 17 cm. W wieku 10 lat osiąga długość około 30–33 cm.
Siedlisko
Kleń najczęściej zamieszkuje niewielkie rzeki i duże strumienie z urozmaiconą linią brzegową i licznymi głęboczkami. Często występuje także w strefie przybrzeżnej większych rzek. Rzadziej spotykany jest w jeziorach. Najchętniej przebywa w wodach o przepływie rzędu 0,2–1,6 m/s choć potrafi pokonywać prąd o sile do 2,7 m/s. Bardzo odporny na wahania temperatur. Kleń nie podejmuje większych wędrówek.
Występowanie
Kleń występuje w niemal całej Europe od Wysp Brytyjskich (bez Irlandii) po Ural (z wyjątkiem wysp Morza Śródziemnego, Hiszpanii, Portugalii, Irlandii, Islandii i północnej Szkocji, północnej części Półwyspu Skandynawskiego).
