Biologia i występowanie
Karaś chiński ma ciało walcowate, lekko bocznie spłaszczone, o różnorodnym ubarwieniu: od oliwkowobrązowego przez srebrzyste i złote do kremowobiałego. Karasie mogą różnić się od siebie wielkością ciała i ubarwieniem w zależności od zajmowanego siedliska i czynników środowiskowych. Dymorfizm płciowy jest niewielki, można go zauważyć jedynie w wysokości ciała i długości płetw. Przeciętnie osiąga długość około 10 cm, maksymalnie dorasta do 32 cm długości.
Odmiany hodowlane występują w różnorodnych kombinacjach wielu kolorów i deseni.
Zachowanie
Żywi się planktonem, bezkręgowcami żyjącymi w strefie przydennej, pokarmem roślinnym oraz detrytusem (martwa materia organiczna, martwe szczątki roślin, zwierząt oraz ich odchodów występujące na dnie zbiorników wodnych lub unoszące się w toni wodnej).Zzazwyczaj poszukuje pokarmu w miejscach płytkich, gęsto zarośniętych roślinnością. Dzięki gęstemu aparatowi filtracyjnemu jest też w stanie odżywiać się drobnymi organizmami planktonowymi. Stanowią silną konkurencję pokarmową dla rodzimych gatunków, przede wszystkim karasia pospolitego.
Rozmnażanie
W warunkach europejskich karaś chiński do tarła przystępuje wiosną (koniec maja) przy temperaturze wody 18-19°C. Tarło może odbywać się nawet trzy razy w ciągu jednego sezonu rozrodczego. Ikra karasi jest składana na zanurzonych w wodzie częściach roślin. Z ikry wykuwają się młode osobniki i pierwsze osiem-dziesięć dni spędzają przytwierdzone do roślinności dennej. Dopiero po tym czasie rozpoczynają aktywny tryb życia i samodzielnie poszukują pożywienia. Dojrzałość płciową osiągają stosunkowo późno, po dwóch-pięciu latach od wyklucia. Jest to gatunek długowieczny, w odpowiednich warunkach może przeżyć kilkanaście lat, choć zdarzały się także rekordowe osobniki – najstarszy karaś chiński miał ponad czterdzieści lat.
Siedlisko
Karaś chiński jest gatunkiem ciepłolubnym o niskich wymaganiach co do jakości wody. Jest wyjątkowo wytrzymały na niską zawartość tlenu, ekstremalne temperatury i podwyższoną mętność wody na wszystkich etapach ontogenezy. Do pewnego stopnia znosi również zasolenie, co pozwala mu kolonizować zatoki morskie. Jego typowe siedliska to stawy, jeziora eutroficzne w strefie litoralnej i rzeki nizinne, zwłaszcza ich starorzecza i zastoiska. Preferuje miejsca płytkie o miękkim dnie, porośnięte roślinnością naczyniową.
Występowanie
Karaś chiński występuje w warunkach naturalnych w Azji Środkowej, Chinach i Japonii. Został introdukowany w wielu krajach świata, w niektóre z nich po introdukcji, nastąpił intensywny rozwój tej ryby.
W Polsce karaś chiński występuje powszechnie w większości rzek, jezior i stawów, co stanowi zagrożenie dla rodzimej ichtiofauny, ponieważ jest to gatunek inwazyjny. Stanowi konkurencję dla innych gatunków karpiowatych, szczególnie dla karasia pospolitego, co może skutkować spadkiem jego populacji. Istotnym zagrożeniem jest również zakłócanie tarła innych karpiowatych i tworzenie mieszańców gatunkowych.
Hodowla
Współcześnie w wielu krajach całego świata hoduje się karasia chińskiego, występuje wiele odmian tego podgatunku w celach handlowych i hobbystycznych. Jest protoplasta popularnych ryb akwariowych hodowanych na całym świecie w wielu odmianach, powszechnie określanych wspólną nazwą – złota rybka.
Niektóre z odmian są chętnie wykorzystywane przez badaczy w badaniach naukowych, m.in. w biologii komórki, immunologii, endokrynologii, ewolucji molekularnej i genomice porównawczej, neurobiologii oraz w badaniach nad uczeniem i zapamiętywaniem.