Emu

Biologia i występowanie

Emu mają krępą budowę ciała, osiągają 150–190 cm wysokości i 30–55 kg masa ciała. Ptaki te charakteryzują się redukcją skrzydła, lotek i sterówek. Są nielotne, ale potrafią szybko biegać, nawet do 50 km/h. Przystosowane do wędrówek i biegu nogi są bardzo długie i silnie umięśnione. Stopa dość duża. Trzy palce skierowane do przodu (jest to cecha charakterystyczna strusia). Szyja długa. Skóra głowy i szyi niemal zupełnie naga, ciemnej barwy. Mają brązowe upierzenie, a ich pióra przypominają sierść.
Obok strusi, emu są największymi żyjącymi obecnie ptakami.

Zachowanie
Przeszukują one teren w poszukiwaniu co smaczniejszych części – nasion, pędów itd. Przy okazji zjadają także owady, a nawet niewielkie kręgowce. Emu wędrują stale między żerowiskami i wodopojami.

Rozmnażanie
Emu zakładają gniazdo na ziemi. Zarówno opieka nad pisklętami, jak i wysiadywanie jaj, należy do samca. Wychowanie kilku, a często kilkunastu piskląt zajmuje troskliwemu ojcu ponad pół roku. Przez cały ten czas młode podążają za nim wszędzie – w poszukiwaniu pożywienia i wody. Samica może składać jaja więcej, niż raz w roku – każdym z lęgów opiekuje się inny samiec.

Siedlisko
Otwarte, trawiaste tereny. Obszary o niezbyt dużym stopniu zadrzewienia. Roślinożerne emu unikają bardzo suchych terenów. Często wkraczają na pola i mogą powodować szkody w uprawach.

Występowanie
Emu występują wyłącznie w Australii i Tasmanii. Niegdyś zasięg tej rodziny obejmował większość wysp Oceanii. Człowiek, intensywnie polując na nie, przyczynił się do ograniczenia liczebności tych ptaków.