Biologia i występowanie
Agamy błotne osiągają długość od 60 do 90 cm, z czego większość stanowi długi ogon. Najbardziej charakterystycznymi cechami agam błotnych jest zielono-oliwkowy kolor ciała, szeroka głowa i „grzebień” od czubka głowy, aż po nasadę ogona. Ich ciało jest pokryte łuskami o zielonym lub brązowym kolorze, z ciemniejszymi plamami lub pasami. Żyją średnio 9 lat, natomiast w hodowli, przy opiece weterynaryjnej, mogą żyć nawet do 20 lat.
Agamy błotne są mięsożerne i ich dieta składa się głównie z owadów, ryb, mięczaków i roślin wodnych. W hodowli najlepiej karmić agamy wodne specjalnymi karmami dla jaszczurek lub owadami, takimi jak świerszcze i larwy mącznika.
Zachowanie
Prowadzą dzienny tryb życia. Komunikują się ze sobą kiwaniem głową i tzw. wavingiem czyli machaniem przedniej łapy – w ten sposób zaznaczają własne terytorium. Mają bardzo mocno zakorzeniony terytorializm.
Rozmnażanie
Okres godów przypada dla agam od grudnia do stycznia. Samica składa około 8-12 jaj i zagrzebuje je w wilgotnym podłożu na głębokość około 20 cm. Rozwój zarodkowy w temperaturze 27-30°C trwa 65-101 dni. Małe agamy, po wykluciu, tworzą grupy i żyją w nich aż do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Samice mogą rozmnażać się partenogenetycznie.
Siedlisko
Tropikalne lasy deszczowe, niskie gałęzie drzew porastających brzegi rzek.
Występowanie
Pochodzi z południowo-wschodniej Azji, z Południowych Chin i Tajlandii.
Hodowla
Agama błotna jest zwierzęciem hodowlanym. Terrarium dla pojedynczego osobnika min. 150×70×120 cm, dla trójki osobników min. 200×70×150 cm, zaopatrzone w liczne korzenie do wspinania, rośliny i duży basen. Zjadają głównie świerszcze, noworodki mysie lub szczurze, karaczany, drewnojady oraz owoce (stanowiące ok. 20% diety).
Są też często eksponowane w ogrodach zoologicznych.