Canal Grande w Wenecji

Gdzie się znajduje?

Wenecja to miasto położone na licznych bagnistych wyspach na Morzu Adriatyckim. Wokół Wenecji znajduje się Laguna Wenecka. Z tego względu jest to miasto kanałów – w większości transport odbywa się drogą wodną lub pieszo.
Połączenie z lądem
W XIX wieku wyspę połączono linią kolejową i drogą szybkiego ruchu. Turyści, jednak najczęściej przypływają tutaj statkami wycieczkowymi. Na miejscu można pochodzić i pozwiedzać zabytki. Można również wynająć gondolę lub tramwaj wodny (vaporetto) i przepłynąć Canal Grande podziwiając zabytkowe kamienice z fasadami skierowanymi w stronę wody.

Historia powstania

Wenecja – miasto na wyspie zostało założone w 452 roku przez uciekinierów przed barbarzyńskim plemieniem Hunów. Choć później znalazło się w strefie wpływów Bizancjum, zdołało uzyskać niezależność. Wenecja była państwem-miastem na wzór greckich polis, jej ustrojem była republika. Głową państwa był doża Wenecji. Zainteresowania polityczne Republiki Weneckiej koncentrowały się wokół wschodniej części Morza Śródziemnego. Wenecja kontrolowała wybrzeża Adriatyku, Wyspy Egejskie, Kretę, Cypr, Korfu i inne wyspy. Była najdłużej istniejącą republiką w dziejach.
W 1797 roku Wenecja została zdobyta przez Napoleona. Po pokoju w Campo Formio została włączona do Austrii.
Podczas Wiosny Ludów 17 marca 1848 r. proklamowano na krótko niepodległość.
W XIX wieku Wenecja została włączona do nowo powstałego Królestwa Włoch.

Kanał został zbudowany w XV wieku i łączy wenecką lagunę (Piazzale Roma) z kanałem św. Marka (Canale di San Marco), przy Piazzetta di San Marco.

Architektura wokół kanału

Na Canale Grande można podziwiać 170 budynków wybudowanych wzdłuż jego brzegu, większość z nich została wzniesiona pomiędzy XIII, a XVII wiekiem. Budynki przy Wielkim Kanale w znacznej mierze łączą w sobie dwie funkcje – reprezentacyjną oraz handlową. Wiele z nich to kupieckie rezydencje, które od razu połączone są z magazynami czy spichlerzami do których można dobić łodzią z towarem. Tyły pałaców nie są już tak misternie zdobione jak fronty skierowane w kierunku wody. Są wśród nich m.in.:

• barokowa bazylika Santa Maria della Salute, 21 listopada każdego roku, odbywa się uroczysta procesja z placu św. Marka do tego właśnie kościoła w podzięce za zdrowie miasta, procesja idzie po specjalnie budowanym z tej okazji moście pontonowym
• gotycki pałac Ca’ d’Oro (Złoty Dom) – obecnie mieści się w nim galeria, w której można podziwiać dzieła Tycjana, Belliniego czy Carpaccia,
• pałac Palazzo Dario został wybudowany w stylu weneckiego gotyku i odrestaurowany w stylu renesansowym,
• Fondaco dei Turchi zbudowany prawdopodobnie około 1225 roku z inicjatywy Giacoma Palmieri, a w 1621 roku budynek stał się siedzibą kupców tureckich,
• Ca’ Gustinian został zbudowany w 1471 roku był jednym z ostatnich gotyckich pałaców powstałych w Wenecji, został częściowo zmodernizowany w XVII wieku,
• muzeum Ca’ Rezzonico barokowy pałac w Wenecji, którego budowę rozpoczęto w 1649 roku, od 1936 roku mieści się tutaj Muzeum Sztuki Weneckiej XVIII wieku,
• Ca’ da Mosto Pałac pochodzi z początku XIII wieku, a swoją nazwę wziął od weneckiej rodziny da Mosto, pozostała w rodzinie da Mosto do 1603 roku
• gotycki Palazzo Pisani jest dziś praktycznie niezmieniony od swojej pierwotnej konstrukcji i jest jednym z niewielu pałaców nadal zajmowanych przez potomków pierwotnych właścicieli,
• Palazzo Corner Loredan został ukończony w 1362 roku, dwa górne piętra zostały dodane później, ale nadal jest wspaniałym przykładem architektury bizantyjskiej – obecnie budynek jest ratuszem w Wenecji,
• neoklasycystyczny pałac Palazzo Grassi jest ostatnim wielkim pałacem zbudowanym w Wenecji, powstał w 1766 r., gdy upadała Republika Wenecka i wkroczył Napoleon,
• na końcu kanału jest plac św. Marka z najbardziej znanym pałacem – Pałacem Dożów, siedziba głowy państwa weneckiego.

Oba brzegi kanału łączą cztery mosty: most Ponte degli Scalzi, most Ponte dell’Accademia, most Rialto oraz wybudowany w 2008 roku most Ponte della Costituzione (projektu Santiago Calatrava).

Najbardziej znany jest most Rialto (wł. Ponte di Rialto) – najstarszy i jedyny (do czasu wybudowania Ponte dell’Accademia) most wenecki nad Canal Grande we Włoszech. Łączy brzegi Riva del Vin i Riva del Ferro. Ma 48 metrów długości i jest szeroki na 22 metry. Wsparty jest na jednym łuku, wznoszącym się 7,5 metra nad poziomem wody i mającym 28 m rozpiętości. Przez most prowadzą trzybiegowe schody, z których środkowe obudowane są sklepami złotniczymi i pamiątkarskimi.