Gdzie się znajduje?
Brno jest miastem królewskim w Czechach, stolicą Moraw. Jest drugim pod względem liczby ludności czeskim miastem (po Pradze). Na początku 2020 roku, liczba mieszkańców wynosiła ponad 380 tys.
Dojazd/dojście
Do Brna można dostać zarówno samochodem, autobusem lub pociągiem. Jest też lotnisko, ale połączenia, to tak raczej nie z Polski. Odległość z Cieszyna do Brna to około 190 km i samochodem można się tam w nieco ponad 2 godziny. Podróż czeską koleją z Ostrawy do Brna też trwa około 2 godzin. Przejście pieszo z dworca do katedry zajmie nam około 10 minut. Do zwiedzania przeznaczone jest barokowe wnętrze katedry, wieże ze skarbcem i krypta (jedyna zachowana romańska część kościoła) z ekspozycją dotyczącą historii katedry, a z wież rozciąga się widok na stare miasto.
Historia
Początki kościoła św. Piotra przypuszczalnie sięgały XI-XII wieku, kiedy na szczycie wzgórza Petrov zbudowana miała zostać kaplica zamkowa. W ostatniej ćwierci XII wieku wzniesiono romański kościół z krótkim prezbiterium, apsydą i kryptą, a pod koniec XIII i na początku XIV wieku, za panowania w Czechach dynastii Luksemburgów, przebudowano go do formy wczesnogotyckiej bazyliki, powstała też przy niej w 1296 roku kapituła.
W drugiej połowie XIV wieku podjęto gruntowną przebudowę prezbiterium kościoła, w trakcie której zasypano romańską kryptę i zaczęto wznosić nowe mury obwodowe. Do gotyckiego prezbiterium planowano dobudować od północy i południa wieże oraz wznieść nowy korpus nawowy – późnogotycką halę. Ciągnęły się one długo, gdyż jeszcze w 1497 roku zakładano sklepienie w przyziemiu wieży północnej, ostatecznie nigdy nie ukończonej w pełnej wysokości. Około 1500 roku wezwanie kościoła rozszerzono na apostoła Pawła.
Kościół był kilkakrotnie dewastowany, szczególnie podczas wojny trzydziestoletniej i szwedzkich oblężeń Brna w 1643 i 1645 roku. Napraw oraz przesklepienia prezbiterium dokonano między 1651 a 1652. Następnie w latach 1743-1746 wnętrze korpusu zostało przebudowane w jednonawowe, przesklepione i przekształcone w stylu baroku przez architekta Maurycego Grimma. W 1777 kościół został podniesiony przez papieża Piusa VI do rangi katedry, w związku z czym dokonano renowacji budowli. W latach 1879-1891 miała miejsce neogotycka przebudowa, w czasie której przekształcono m.in. prezbiterium. Dalsze prace prowadzono w latach 1904-09, wzniesiono wtedy m.in. neogotyckie wieże.
Co możemy zobaczyć
Katedra złożona jest z pięcioprzęsłowego korpusu salowego, przekształconego z trójnawowego halowego oraz pięcioprzęsłowego prezbiterium zamkniętego trójbocznie. Na zakończeniu korpusu po obu stronach prezbiterium dostawione są kwadratowe wieże zwieńczone ażurowymi neogotyckimi hełmami ze smukłymi iglicami. Prezbiterium i korpus nakryty jest dachami dwuspadowymi z neogotycką wieżyczką na sygnaturkę nad nawą. Elewacje kościoła opięte są przyporami, pomiędzy którymi rozmieszczone są trójdzielne okna ostrołukowe. Na jej zachodniej przyporze znajduje się również kamienna, późnogotycka tzw. ambona Kapistrana z około 1500 roku (Kapistránka). Wewnątrz nawa nakryta jest sklepieniem kolebkowym, prezbiterium zaś nakrywa sklepienie gwiaździste. Do wnętrza prowadzą ostrołukowe portale.
Wyposażenie wnętrza kościoła pochodzi przeważnie z czasu późnobarokowej przebudowy wnętrza w XVIII w. Składają się na nie ołtarze boczne, ambona i chrzcielnica. W kaplicy Zwiastowania znajduje się renesansowy ołtarz z obrazem Zdjęcia z Krzyża. Neogotycki ołtarz główny został wykonany przez Josefa Leimera w 1891 r.
