Żarnowiec miotlasty

Biologia i występowanie

Żarnowiec miotlasty to krzew osiągający 1,5 do 2 m wysokości, wyjątkowo do 3 m wysokości. Łodyga kanciaste, rózgowate gałązki, przez większą część roku zielone. Na wierzchołkach są bezlistne lub mają tylko drobne, pojedyncze listki. Pędy obficie rozgałęzione.
Liście drobne, trójlistkowe, najwyższe niepodzielone.

Kwiaty są żółte, duże, osadzone po jednym lub dwa w kątach liści wzdłuż prawie całych pędów. Pręcików 10 zrośniętych w rurkę, słupek jeden.
Owoce strąki długości ok. 5 cm, początkowo zielone, jedwabisto owłosione, później brunatnoczarne, pękające.

Siedlisko
Żarnowiec miotlasty preferuje piaszczyste i suche zbocza, ugory, poręby, wrzosowiska, skraje borów sosnowych. W czasie surowych zim pędy nadziemne przemarzają.

Występowanie
Żarnowiec miotlasty występuje w południowej i środkowej Europie, także w Polsce (pas nadmorski, zachodnia część niżu i pogórze).

Zastosowanie

Roślina lecznicza
Surowiec zielarski: ziele żarnowca (Herba Sarothamni), pozyskuje się z niego sparteinę.
Skład chemiczny: alkaloidy chinolizydynowe do 1,5% (sparteina, sarotaminina, lupanina), flawonoidy, tyramina, dopamina.
Działanie: zmniejsza wrażliwość i przewodnictwo nerwowe w mięśniu sercowym, a tym samym częstotliwość i amplitudę skurczów. Leki na bazie sparteiny stosuje się przy migotaniu przedsionków, częstoskurczu, przy zaburzeniach krążenia obwodowego. Stosowany także w celu wywoływania i pobudzania skurczów porodowych.

Roślina ogrodowa
Żarnowiec miotlasty jest uprawiana jako roślina ozdobna. Występują także odmiany o różnobarwnych kwiatach. 
Inne zastosowania
● Roślina pastewna, zwłaszcza dawniej był wysiewany jako roślina pokarmowa dla zwierząt leśnych.
● Roślina włóknodajna – wykorzystywany do umacniania wydm.
● Dawniej z jego gałązek sporządzano na wsi miotły.