Biologia i występowanie
Liście duże (do 20, rzadko do 25 cm długości), szerokojajowate lub sercowate, ze szczytem nagle zaostrzonym. Rzadko bywają klapowane. Blaszki zielone, za młodu nieco brązowo nabiegłe. Dojrzałe liście omszone są nieco tylko na spodzie.
Kwiaty zebrane są w wielokwiatowe wiechy do 20 cm (rzadko więcej). Kwiaty obupłciowe. Korona zrosłopłatkowa, z dzwonkowatą rurką i pięcioma łatkami, duża (do 5 cm średnicy), biała, wewnątrz z żółtymi smugami, fioletowo nakrapiana. Pręciki płodne dwa. Zakwitają w czerwcu-lipcu.
Owoce w kształcie torebki – cylindryczne, długie (20–40 cm) i wąskie (do 0,8 cm średnicy), cienkościenne, przypominają strąki. Wewnątrz zawierają podłużną przegrodę i liczne nasiona z pęczkami włosków. Owoce pozostają na drzewie przez całą zimę do wiosny.
Występowanie
Surmia bignoniowa pochodzi z cieplejszych obszarów południowo-wschodnich rejonów USA. Jest uprawiany w wielu krajach świata, również w Polsce.
Zastosowanie
Roślina ogrodowa
Surmia bignoniowa jest sadzona w ogrodach i parkach jako drzewo ozdobne. Ma ładny pokrój i piękne liście, które są główną ozdobą tej rośliny przez całe lato. Ale atrakcyjne są także kwiaty i owoce.
