Okrężnica bagienna

Biologia i występowanie

Okrężnica bagienna jest byliną wodną z czołgającymi się, zakorzenionym w dnie wód kłączem i wzniesionej łodydze wysokości do 80 cm. Łodyga prosto wzniesiona, wysokości 15-50(80) cm. Liście łodygowe w okółkach, u nasady kwiatostanu zebrane w różyczkę. Liście podwodne grzebieniastosieczne, o odcinkach nitkowatych, połyskujące, nagie, długości 2-8(13) cm, szerokości 2,5-5,9 cm.

Kwiaty są obupłciowe, zebrane w grona, długie do 30 cm, po 3-6 w okółkach, w kątach wąskich przysadek, białe, różowawe do liliowych, w gardzili żółte, różnosłupkowe. Kielich 5-krotny, o łatkach równowąskich, zrośniętych u nasady, długości 4-6 mm. Korona średnicy do 2 cm, lejkowata, o pięciu jajowatych płatkach, na szczycie słabo wyciętych, dołem zrośniętych w rurkę. Pręcików pięć, słupek jeden, zalążnia górna. Kwitnie w Polsce od maja do lipca.
Owoc w postaci torebki długości 3-6 m

Siedlisko
Okrężnica bagienna rośnie w żyznych wodach stojących, tworząc zwarte fitocenozy, głównie w starorzeczach, rowach, stawach i zbiornikach astatycznych. Zasiedla miejsca dość płytkie, do głębokości kilkunastu centymetrów. Preferuje podłoża muliste i torfowe.

Występowanie
Okrężnica bagienna występuje w Europie.
W Polsce gatunek rodzimy, pospolity na niżu, rzadszy w niżej położonych obszarach górskich.

Zastosowanie

Roślina ogrodowa
Okrężnica bagienna jest uprawiana jako roślina ozdobna, w oczkach wodnych oraz akwariach zimnowodnych. Może być uprawiana w wodzie stojącej lub lekko płynącej. Rozmnaża się łatwo przez oddzielanie ukorzenionych fragmentów.