Cebulica syberyjska

Biologia i występowanie

Cebulica syberyjska nieduża roślina, osiągająca wysokość zaledwie 10–15 cm.
Liście odziomkowe, podłużne, lancetowate o zaostrzonych końcach, mięsiste. Wyrastają wczesną wiosną, równocześnie z kwiatami. Pod koniec czerwca kończą wegetację i wysychają.

Kwiaty są umiejscowione na szczycie nieulistnionego głąbika, wyrasta z niego 2–5 pojedynczych, zwisających kwiatów. Mają one dzwonkowaty kształt i składają się z 6 podłużnych, wolnych listków okwiatu o intensywnie lazurowoniebieskim kolorze z ciemniejszą pręgą. Cebulica kwitnie wczesną wiosną, od marca do kwietnia.

Siedlisko
Cebulica syberyjska preferuje lasy, kamieniste stoki i obszary górskie.

Występowanie
Pochodzi z zachodniej Azji, Kaukazu i wschodniej Europy.

Zastosowanie

Roślina ozdobna
Cebulica syberyjska jest uprawiana jako roślina ozdobna, ze względu na swoje intensywnie niebieskie kwiaty, kwitnienie wczesną wiosną. Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty, obsadzane są nią też całe połacie w parkach.