Wygląd
Pędy są żółtawozielone, płaskie lub trójkątne. Pędy mają średnicę 1,2 cm lub więcej. Krawędzie są lekko zaokrąglone.
Żeber jest 3-6 u starszych pędów.
Areole mają 1-4 włosów.
Kwiaty są białe, pojedyncze, pojawiają się po bokach pędów. Mają 6-10 mm długości i osiągają średnicę 6-11 mm.
Owoce są kuliste, białe do brudnobiałych i często zabarwione na czerwono. Ich średnica wynosi 5-8 mm.
Występowanie
Rhipsalis micrantha występuje powszechnie w Kostaryce, zachodniej Wenezueli, Kolumbii, Ekwadorze i północnym Peru. Natomiast prezentowana forma rauhiorum występuje w Ekwadorze.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Rhipsalis micrantha należy do jednych z łatwiejszych w uprawie kaktusów epifitycznych i toleruje zaniedbania. Te leśne kaktusy są zwykle długowieczne.
Światło: jak wszystkie Rhipsalisy preferuje półcień. Ekspozycja na popołudniowe słońce może spalić liście, zżółknąć lub doprowadzić do plamienia. Jednak bez wystarczającej ilości światła słonecznego nie zakwitną, a ich wzrost może być zahamowany. Najlepiej radzi sobie w porannym słońcu i pełnym cieniu po południu. Ponieważ są one powszechnie uprawiane w pomieszczeniach, należy zwrócić uwagę na umieszczenie roślin. Powinny być oddalone co najmniej 50 cm od okien, przez które wpada słońce w południe lub po południu, natomiast szyby w oknach mogą zwielokrotniać ciepło promieni słonecznych, powodując spalenie liści.
Podlewanie latem wymaga obfitego podlewania (więcej niż inne kaktusy), ale pozwól glebie lekko wyschnąć pomiędzy kolejnymi podlewaniami, ale nie należy dopuszczać do jej całkowitego wyschnięcia. Rhipsalisy nie są odporne na suszę, dlatego konieczne jest regularne podlewanie. Jednak nadmierne podlewanie może powodować słabe łodygi i zgniłe korzenie. Trzeba je podlewać częściej niż raz w tygodniu.
Tolerancja na mróz: nie jest odporne na mróz, temperatura minimalna w okresie spoczynku 5-8°C. Rośliny te obficie kwitną, jeśli rosną w równej, wysokiej temperaturze, ale znacznie mniej, jeśli temperatura waha się między 5°C a 18°C. Łatwo upuszczają pąki, jeśli są przenoszone. Po utworzeniu pąków kwiatowych nie należy przestawiać rośliny, ponieważ niewielkie zmiany środowiska mogą spowodować opadanie pąków.
Podłoże: zwykle nie są zbyt wybredne co do rodzaju gleby, ale ze względu na ich epifityczny charakter zaleca się ich uprawę w dobrze przepuszczalnej mieszance glebowej, w większości złożonej z materiału organicznego, takiego jak torf czy torfowiec. Ten typ gleby byłby normalnie używany do uprawy orchidei, bromeli lub innych roślin epifitycznych.
W Polsce, takie, naprawdę duże, zwisające okazy ripsalisów można podziwiać w szklarni i/lub w ogrodzie botanicznym.
inne Rhipsalisy: