Wygląd
Korpus w początkowym okresie jest kulisty, a z czasem staje się wysoki i wyprostowany – do 50 cm wysokości i 10-15 cm średnicy.
Żeber jest 15-16, są proste, w przekroju prawie trójkątne, lekko garbate.
Areole są białe, oddalone od siebie o 4-6 mm.
Cierni środkowych jest 15-20, igiełkowate, niełatwo rozróżnialne jako środkowe czy boczne, długości 1-4 cm, złotożółte, żółtobrązowe do brązowego, krótkie, szczeciniaste, giętkie, miękkie, układające się rzędami wzdłuż żeber.
Kwiaty są duże złote do jasno cytrynowożółtego z błyszczącymi płatkami o średnicy 5-6 cm. Płatki są lancetowate, faliste, z frędzlami na końcach, ciemno cytrynowożółte u podstawy, blaknące do bardzo jasnożółtego na końcach. Kwiaty wyrastają blisko wierzchołka. Rurki kwiatowe są owłosione. Kwiaty pojawiają się latem.
Owoce są są cylindrycznym kształcie, o długości 1,5 cm i średnica 1 cm. Jak są dojrzałe pękają u podstawy, zawierają czarne nasiona.
Występowanie
Parodia warasii jest gatunkiem endemicznym z Brazylii, występującym w Rio Grande do Sul. Ma bardzo wąski zasięg o zasięgu występowania 800 km2 i czterech lokalizacjach, ale lokalnie jest obfity. Zasiedla tereny na wysokość 800-1000 m n.p.m.
Rośnie w szczelinach skalnych na ścianach mieszanych lasów araukarii i liściastego. Subpopulacje zmniejszają się z powodu osuwisk.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Parodia warasii jest łatwa w uprawie.
Światło: lubi ciepłe, jasne miejsce, świetnie radzi sobie w półcieniu, unikając pełnego słońca.
Podlewanie latem potrzebuje regularnego podlewania, a do nadejścia zimy należy systematycznie zmniejszać podlewanie (od końca września), krótko zaprzestać (w styczniu-lutym), a potem stopniowo zwiększać ilość wody. Ma słaby system korzeniowy i zbyt długi okres suszy zimą powoduje, że ta Parodia traci korzenie.
Tolerancja na mróz: nie jest odporna na mróz i najlepiej jest utrzymywać temperaturę minimalną 5-10°C.
Podłoże: wymaga dobrego drenażu i preferuje kompost od neutralnego do lekko kwaśnego z dużą ilością dodatkowego piasku.
