Wygląd
Oreocereus celsianus rośnie z wyprostowanymi, kolumnowymi pędami rozgałęziającymi się od podstawy.
Pędy są cylindryczny, kolumnowy, barwy zielono-szarej do ciemnozielonej, o średnicy 8-12 cm, pokryte są puszystym białym włosem, z największą gęstością na najmłodszych końcach łodygi cofającą się, aż do prawie nagiej u podstawy.
Żeber jest 9-25 prostych, około 1 cm wysokości, z wydatnymi zaokrąglonymi guzkami.
Areole są duże i białe, owalne, z białym jedwabistym włosem do 5 cm długości oraz cierniami, czasami gubiącymi się wśród tych włosów.
Cierni środkowych jest 1-4, są mocne, igiełkowate lub szydłowate do 8 cm długości, żółtawe do czerwonawo-brązowych.
Cierni bocznych jest 7-9, mają do 2 cm długości.
Kwiaty są dzienne, rurkowate lub lekko lejkowate, lekko zakrzywione, bladofioletoworóżowe do ciemnoczerwonych, mają 7-9 cm długości i 3 cm średnicy. Pojawiają się z boku prawie na szczycie rośliny i dopiero po kilku latach życia. Rurka kwiatowa pokryta krótkimi łuskami i długimi biało-czarnymi włoskami. Zewnętrzne działki zielonkawo-brązowe, wewnętrzne fioletoworóżowe do ciemnoczerwonych. Kwiaty o szczególnej budowie, zapylane są przez największego z kolibrów (Patagona gigas).
Owoce są kuliste, o średnicy 3-5 cm, żółte. Pękają u podstawy, w środku znajduje się kilka czarnych nasion.
Występowanie
Oreocereus celsianus jest szeroko rozpowszechniony na dużych wysokościach w Argentynie (prowincja Jujuy), Boliwii (departamenty Chuquisaca, Potosí, Tarija) oraz w Peru. Gatunek jest tam pospolity i rośnie obficie. Występuje na wysokości od 2600 do 4000 m n.p.m.
Rośnie w półpustynnym regionie Andów w rozproszonych miejscach na skalistych, dobrze przepuszczalnych glebach wśród wysokich gór, głównie na zboczach z orientacją wschodnią i północną.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Oreocereus celsianus jest to bardzo dekoracyjny mrozoodporny kaktus, który może łatwo zagościć w uprawie.
Światło: wymaga pełnej ekspozycji na słońce z dużym przepływem powietrza, aby wytworzyć gęste włosy, ale jako były mieszkaniec gór nie dba o ekstremalnie wysokie temperatury latem.
Podlewanie latem, w okresie wegetacji, należy go regularnie podlewać, ale przed ponownym nawadnianiem należy pozostawić podłoże do całkowitego wyschnięcia. Zimą nie należy podlewać, ma być suchy.
Tolerancja na mróz: jest bardzo odporna na mróz, wytrzymały od -7°C do -12°C (a nawet do -20°C, jeśli jest bardzo suchy). Jednak w uprawie lepiej nie wystawiać go na działanie temperatur niższych niż -5°C, nawet w miejscu przewiewnym i chronionym, aby uniknąć powstawania na naskórku antyestetycznych plam. W obecności dużej wilgotności powietrza należy unikać mrozu, ponieważ jest on szczególnie wrażliwy na zgniliznę korzeni.
Podłoże: potrzebuje żyznej, dobrze przepuszczalnej mieszanki do kaktusów.
