Wygląd
Lophophora williamsii rośnie samotnie, ale z wiekiem może rozrastać się tworząc kępy o średnicy do 1 m, zwykle jest bezcierniowy.
Korpus jest jaskrawozielony, matowo-niebieskawy lub szarozielony, kulisty, wierzchołek może być nieco spłaszczony, o wysokości do 6 cm i średnicy 12 cm, z wełnianą górą. Podziemna część łodygi, która jest tak szeroka jak część nadziemna, rozciąga się kilka centymetrów poniżej powierzchni ziemi i płynnie przechodzi w duży korzeń palowy, który może sięgać ponad 25 cm.
Żebra 5 (w młodym wieku), później 7 do 13, są szerokie, zaokrąglone, ułożone prosto lub spiralnie, często brodawkowate, czasem nieregularne i niewyraźne, z poprzecznymi bruzdami tworzącymi mniej lub bardziej regularne, wielościenne brodawki.
Areole okrągłe, pozbawione cierni, kwitnące tylko w młodym wieku, z kilkoma kępami długich, splątanych, wełnistych, szarawych włosów, długości do 1 cm.
Kwiaty wyrastają samotnie, są dzwonkowate, o średnicy 1,5-2,5 cm po otwarciu, zwykle różowe (rzadko białawe), zewnętrzne segmenty okwiatu są zielonkawe. Wyłaniają się z masy włosów w środku wierzchołka.
Owoce są maczugowate, czerwone do różowawych, długości 2 cm lub krótsze, które po spożyciu są bardzo smaczne i słodkie.
Występowanie
Lophophora williamsii występuje na obszarze, który rozciąga się od pustyni Chihuahuan do równin południowego Teksasu, po obu stronach środkowej i dolnej rzeki Rio Grande, na południe do meksykańskich stanów Chihuahua, Coahuila, Durango, Nuevo León, San Luis Potosí, Tamaulipas, Zacatecas. Rozległe stanowiska pejotlu występują na niskich, skalistych wzgórzach w hrabstwach Starr, Zapata, Webb i Jim Hogg w południowym Teksasie.
Rośnie na wysokości od 100 do 1900 m n.p.m., w zaroślach kserofilnych, zwykle na wapiennych pustyniach, na skalistych zboczach lub w wysuszonych korytach rzek.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Wszystkie gatunki Lophophora rosną bardzo wolno, często w środowisku naturalnym osiąganie wieku kwitnienia zajmuje nawet trzydzieści lat (mniej więcej wielkości piłeczki golfowej, bez korzenia). Okazy hodowlane rosną znacznie szybciej, zwykle mija od sześciu do dziesięciu lat, zanim siewka urośnie do dojrzałego, zdolnego do kwitnienia kaktusa.
Światło: wymaga półcienia i tylko częściowo przeświecającego słońca.
Podlewanie powinno być raczej rzadkie, aby roślina była zwarta i nie stała się nadmiernie wydłużona i nie wyglądała nienaturalnie. Prawidłowe jej podlewanie jest często trudne, ponieważ roślina ta ma tendencję do pękania lub gnicia w przypadku nadmiernego podlewania. Fakt, że roślina chowa się w glebie i między podlewaniami przyjmuje szaro-zieloną barwę, jest całkowicie naturalny i nie powoduje żadnych uszkodzeń.
Tolerancja na mróz: może tolerować sporadyczne krótkie okresy do -7°C. Zimą utrzymuj roślinę całkowicie suchą i chłodną temperaturę (minimum 7°C). Zapewnij dobrą wentylację.
Podłoże: potrzebuje luźną ziemię z dobrze przepuszczalnym podłożem wapniowym.
Lophophora williamsii zawiera ponad 50 alkaloidów. Najważniejszym z nich jest psychotropowa meskalina, która daje efekty podobne do LSD i psilocybiny. Zawarta w jej składzie hordenina działa antybiotycznie. Jest skuteczna przeciwko 18 typom opornych na penicylinę Staphylococcus aureus, a także kilku innym bakteriom i grzybom.
