Gymnocalycium mihanovichii var. friedrichii

Gymnocalycium mihanovichii var. friedrichii Werderm. – jest to mały samotny kaktus o prążkowanym korpusie, który ma różowawo-czerwone segmenty okwiatu z białymi krawędziami (ale są także bladoróżowe lub prawie czysto białe).
Określenie nazwy tego kaktusa jest mocno pogmatwane. Nazwa Gymnocalycium mihanovichii var. friedrichii została wprowadzona przez Werdermanna (w 1936 r.). Pazout zasugerował nazwę G. friedrichii nom. inval. (w 1964 r.), ale nie zostało oficjalnie zatwierdzone. W 1979 roku Ritter dokonał opisu Gymnocalycium stenopleurum, które czasami można znaleźć pod nieprawidłową nazwą G. mihanovichii var. Stenopleurum nn (nie należy mylić tego z var. Stenogonum). Mamy więc 3 taksony: „mihanovichii”, „friedrichii” i „stenopleurum”. Nie biorąc pod uwagę ich definicji taksonomicznej, są one podstawowymi punktami kompleksu z wieloma formami przejściowymi pomiędzy nimi. Te trzy taksony rozprzestrzeniły się z południa na północ (północno-zachodni Paragwaj): typowy „mihanovichii” zamieszkuje południe obszaru – południe i południowy wschód od prowincji Boqueron; „stenopleurum” zasiedla ograniczony obszar na samej północy – w regionie Cerro Leon i ma charakterystyczny rozpoznawalny habitus; w przypadku „friedrichii” wskazany jest cały obszar między dwoma wymienionymi punktami. Być może dopiero badania genomu określą poprawną nazwę.

Rodzina: kaktusowate Cactaceae, plemię: Trichocereeae, rodzaj: Gymnocalycium

Wygląd

Korpus jest kulisty do formy wydłużonej, w kolorze szaro-zielonym, oliwkowozielonym, zielonkawo-fioletowym, czerwonawo-brązowym do ciemno winogronowym, o wysokości 10-12 cm (lub więcej) i średnicy 6-12 cm.
Żebra 8-14, bardzo wyraźne, z ostrymi prążkami, z mocnymi ciemnobrązowymi znaczeniami, zwłaszcza gdy są młode, czasami mają one poprzeczne prążki jaśniejszego koloru.
Ciernie są igiełkowe, do szydłowatych, od jasnobrązowego do ciemnobrązowego, nieco skręcone, o długości 0,7-4 cm. Cierni bocznych jest 3-6, natomiast cierni centralnych zwykle brak, czasami jest jeden.

Kwiaty są lejkowate, blado-różowe do fioletoworóżowych, 6-7 cm długości.
Owoce są wrzecionowate, szaro-zielone, do 4 cm długości i średnica 1 cm.

Gymnocalycium mihanovichii friedrichii „Rubra” – odmiana Hibotan. „HIBOTAN” to popularny zmutowany kaktus o czerwonej lub pomarańczowej barwie. Istnieją również formy czysto żółte lub różowo-białe, „Blondie” lub „Moon Cactus”. Są czerwone, pomarańczowe, żółte, a nawet białe, ponieważ nie zawierają chlorofilu, podobnie jak czerwień, którą widzimy na jesiennych liściach drzew, gdy ich chlorofil rozpada się i znika. Bez chlorofilu zmutowane gymnocalycium nie mogą produkować cukru, a bez cukru padną. Jedynym sposobem na utrzymanie ich przy życiu jest zaszczepienie ich na innym kaktusie, który ma chlorofil i który dostarczy cukier zmutowanemu potomkowi. Dolna część przeszczepu zawierająca chlorofil, zwana podkładką. W przypadku gymnoclycium jest to zwykle Hylocereus. Pierwsze dwie czerwone rośliny zostały wyprodukowane przez E. Watanabe w Japonii. Wysiew kilku tysięcy nasion G. friedrichii przyniósł dwie jaskrawoczerwone sadzonki, które szybko by padły, gdyby nie zostały zaszczepione od razu. Z nich wyprodukowano dosłownie miliony roślin rozsianych po całym świecie poprzez wielokrotne szczepienie i cięcie. Ponadto dostępnych jest obecnie wiele wielobarwnych i różnorodnych odmian (tylko częściowo odbarwionych).

Występowanie
Gymnocalycium mihanovichii var. friedrichii występuje od południa do północno-zachodniego Paragwaju (Chaco – Department Boquerón). Rośnie wśród zarośli na wysokiej sawannie.

Uprawa

Roślina doniczkowa
Gymnocalycium mihanovichii var. friedrichii jest kaktusem łatwym w uprawie.
Światło: roślina toleruje ekstremalnie pełne nasłonecznienie, ale odpowiada jej też lekkie zacienieniem, w środku lata potrzebuje jasnego światła. Ma tendencję do brązowienia w silnym świetle, co sprzyja kwitnieniu i intensywnej produkcji cierni, ale może też spowodować poparzenia słoneczne lub zahamowanie wzrostu.
Podlewanie: wymaga umiarkowanego do obfitego podlewania latem, ale nie należy go nadmiernie podlewać – jest podatne na gnicie.
Tolerancja na mróz: rzekomo jest odporna na lekki mróz, jeśli jest przechowywana w suchym i przewiewnym miejscu (do -10°C przez krótki okres), ale dla bezpiecznej uprawy lepiej jest unikać jednak ujemnych temperatur.
Podłoże: lubi bardzo porowatą, standardową mieszankę do kaktusów, o niskim pH, należy unikać podłoża bogatego w wapień, wtedy wzrost może się całkowicie się zatrzymać.