Wygląd
Escobaria missouriensis może rosnąć samotnie, ale też może występować bardzo obficie (populacje wschodnie), tworząc kępy o średnicy do 30 cm.
Korpus kulisty, jest głęboko osadzony w podłożu, zimą staje się płaski i prawie schowany pod ziemią, ma 2-8 cm szerokość i 1-10 cm wysokości.
Brodawki bruzdowate, 8-25 × 3-8 mm, miękkie.
Ciernie lekko owłosione, kolory bardzo zmienne, od jasnobiałych, bladoszarych lub jasnobrązowych do szarych lub żółtawobrązowych, ciemnobrązowo-pomarańczowych czy bladobrązowych lub bladoszaraworóżowych.
Ciernie boczne 6-20 na areoli, od umiarkowanie do ciasno osadzonych, 4-16 mm.
Ciernie środkowe 0-3 na areoli, długość 8-20 mm, jeśli jest jeden – wyprostowane, jeśli są dwa – wznoszące się.
Areole z krótką białą wełną, nie zasłaniające podstawowej części cierni.
Kwiaty długości 18–50 mm, szerokości 15–50 mm, w kolorach od bladozielonkawożółtego do żółtozielonego, ze środkowymi pasami koloru zielonego lub różoworóżowego do bladobrązowego. Roślina kwitnie od kwietnia do czerwca.
Owoce są jasnopomarańczowoczerwone do szkarłatnych, gdy są dojrzałe, kuliste do elipsoidalnych, 5-10 mm, lekko soczyste.
Występowanie
Escobaria missouriensis jest bardzo powszechny w niektórych obszarach w USA: (Arizona, Kolorado, Kansas, Montana, Nebraska, Nowy Meksyk, Północna Dakota., Oklahoma, Południowa Dakota, Teksas, Utah i Wyoming) i północnego Meksyku (Nuevo Leon), inne odmiany E. missouriensis są od Idaho do Dakoty Północnej, na południe od Great Plains do Nebraski, a także w Górach Skalistych i Wyżynie Kolorado aż do Nowego Meksyku i Arizony.
Rośnie na suchych równinach, krótkotrawiastych preriach i skalistych płytkich wyżynach, często na glebach wapiennych lub gliniastych.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Escobaria missouriensis jest wyjątkowo mrozoodporna, przystosowana do suchych gleb i jest dość podatna na nadmierne podlewanie, jeśli jest trzymana w miejscu mało przewiewnym.
Światło nadaje się do ekspozycji w jasnym słońcu, ale toleruje lekki półcień. Jednak najlepiej rośnie przy dużym nasłonecznieniu. Ma dobrą tolerancję na ciepło.
Podlewanie należy przeprowadzać oszczędnie. Dojrzałe osobniki łatwo gniją i padają, zwłaszcza po przesadzeniu, dlatego należy uważać podczas podlewania, aby jej nie przelać. Należy podlewać ją mniej niż przeciętnie.
Tolerancja na mróz: bardzo odporna na zimno, ale mrozoodporność jest bardzo różna w zależności od klonu. Można go łatwo uprawiać na zewnątrz na obszarach o minimalnych temperaturach zimowych od -15°C do 25°C, natomiast populacje północne są odporne na od -35°C do 45°C. W uprawie najlepiej jednak unikać wysokich ujemnych temperatur.
Podłoże: dobrze rośnie na glebach ubogich i potrzebuje niewielkich zapasów nawozu, aby uniknąć rozwoju nadmiernej wegetacji roślin, która jest wtedy łatwo atakowana przez choroby grzybowe.
