Wygląd
Echinocactus palmeri w naturalnym środowisku zwykle występuje samotnie i jest łatwo rozpoznawalny ze względu na swój ogromny rozmiar, zdecydowanie największy ze wszystkich kaktusów beczkowatych.
Korpus jest szaro-niebieski, młode rośliny mają czasami fioletowe paski,, podczas gdy duże rośliny są silnie żebrowane z licznymi otoczkami tworzącymi ciągłą linię. Jest bardzo wełnisty na wierzchołku. Korpus ma kulisty kształt, starsze rośliny nabierają beczkowatego kształtu i koloru od jasnozielonego do żółtawozielonego. Największe echinokaktusy mają ponad 1 metr średnicy i do 3 m wysokości.
Żebra: bardzo zmienna liczba żeber, u młodych roślin jest ich 5-20 i tworzą wyraźne uniesione guzki, później ich liczba wzrasta do 30-60 lub więcej, są ostre, ułożone pionowo, wysokie, o równych krawędziach.
Ciernie: zmienne wraz z wiekiem, duże, sztywne, nieco spłaszczone, z poprzecznymi prążkami, brązowawe, żółtawe do czerwonawych. Cierni bocznych jest 4-8 (do 10), rozłożyste, długość 1,2-4 cm, często w górnym i dolnym szeregu. Natomiast cierni środkowych jest 3 lub 4, szeroko rozstawione, często tworzące krzyż, niższe często większe od pozostałych, nieco zakrzywione o długości 3-10 cm.
Areole są okrągłe, ale u dojrzałych roślin stają się eliptyczne i przy wierzchołku przechodzą do liniowych i ciągłych.
Kwiaty: pojawiają się od końca wiosny do lata, a także jesienią, tylko na większych, dojrzałych okazach i przy dostatecznym nasłonecznieniu (rzadko u roślin uprawianych). Są liczne, kwitną w ciągu dnia, mają około 2 cm wysokości i 4 cm średnicy.
Owoce podłużne do wąsko maczugowatych, żółtawe, długości 3-8 cm, ok. 2,5 cm szerokości, z licznymi cienkimi, suchymi, błoniastymi łuskami, wełną i włosami. Każdy owoc zawiera liczne czarne nasiona o długości około 1,3 mm i szerokości 0,9 mm.
Występowanie
Echinocactus palmeri występuje endemicznie w Meksyku, jest szeroko rozpowszechniony w południowej części pustyni Chihuahuan w Coahuila, Guanajuato, Hidalgo, Nuevo León, Querétaro, San Luis Potosí, Tamaulipas i Zacatecas. Występuje również w południowej dolinie Tehuacán w Puebla i Oaxaca, gdzie występuje stosunkowo często.
Rośnie na wysokości od 1100 do 2400 m n.p.m. w zaroślach kserofilnych i preferuje gleby wapienne.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Echinocactus palmeri jest kaktusem występującym na pustyni i jako taki potrzebuje dużej ilości słońca. Jest gatunkiem wolno rosnącym.
Światło: na zewnątrz potrzebuje jasnego światła, pełnego słońca latem, natomiast wewnątrz potrzebuje jasnego światła i bezpośredniego słońca.
Podlewanie: należy regularnie podlewać latem, ale przed ponownym podlaniem ziemia musi przeschnąć. W miesiącach zimowych powinny być suche.
Tolerancja na mróz: są odporne na krótkotrwałe temperatury -4 C°. Jednak lepiej będzie zachować temperaturę minimalna od 5° do 8°C w okresie spoczynku i uważać, żeby ziemia była sucha.
Podłoże: potrzebuje dobrze przepuszczalne gleby, ponieważ roślina jest narażona na zgniliznę korzeni, jeśli gleba pozostaje zbyt wilgotna.
W Polsce, ze względu na klimat, duże okazy kaktusów można podziwiać w szklarni i/lub w ogrodzie botanicznym.
inne Echinocactusy: