Wygląd
Cleistocactus strausii rozgałęzia się obficie, ale głównie u podstawy.
Pędy są smukłe, wyprostowane, szaro-zielone, jednakże ich kolor jest prawie niewidoczny z powodu gęsto rosnących cierni.
Żebra: około 25.
Ciernie środkowe: są 4, cienkie igiełki, żółto-brązowe do 4 cm długości.
Ciernie boczne: 20-40 zwykle krótsze, cienkie, szczeciniaste o długości 1,5-5 cm.
Areole: są ściśle osadzone i gęsto upakowane na żebrach.
Kwiaty: Cleistocactus strausii jest rośliną silnie kwitnącą, a dojrzałe kaktusy (powyżej 50 cm wysokości) będą obficie wytwarzać ciemnofioletowo-czerwone rurkowate , lekko zakrzywione kwiaty. Kwiaty mają od 6 do 9 cm długości i wystają poziomo z łodygi po bokach w pobliżu końcówek. Podobnie jak w przypadku innych kaktusów z rodzaju klejstokaktusów, kwiaty prawie się nie otwierają, z wystającymi tylko znamionami i pręcikami. Tuba kwiatowa jest pokryta jedwabistym włosiem. Kwitnienie późnym latem. Rośliny uprawne często kwitną obficie.
Owoc: w kształcie gruszki, czerwony, do 2 cm średnicy.
Występowanie
Cleistocactus strausii rośnie na obszarach górskich Departamentu Tarija w Boliwii, na wysokości od 1500 m do 3000 m n.p.m.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Cleistocactus strausii to łatwy w uprawie kaktus, nadający się do wiszących koszy i doniczek.
Światło: wymaga jasnego światła, ale nie wysokich temperatur.
Podlewanie: należy regularnie podlewać latem, ale przed ponownym podlaniem ziemia musi przeschnąć. W miesiącach zimowych powinny być suche.
Tolerancja na mróz: jest mrozoodporna, może wytrzymać silne mrozy do -10°C, ale poniżej -5°C końcówki mogą ulec uszkodzeniu. Jest też podatna na gnicie, więc należy bardzo uważać, aby w okresie zimowym ziemia była sucha.
Podłoże: potrzebuje luźną, dobrze przepuszczalną mieszankę kaktusów. Ponieważ szybko się rozwijają, potrzebuje dużo miejsca na swoje korzenie.
W Polsce, ze względu na klimat, duże okazy kaktusów można podziwiać w szklarni i/lub w ogrodzie botanicznym.