Wygląd
Austrocylindropuntia subulata jest rośliną o wyglądzie kolumnowym.
Pęd główny ma wysokość do 4 m i średnicy 6-10 cm, koloru zielonego, u starszych okazów, brązowieje. Szczególnie blisko podstawy, od głównej łodygi odchodzi lalka zielonych gałęzi, początkowo poziomych, a następnie wyprostowanych do około 50 cm, które z kolei dalej mogą się rozgałęziać. Mimo, że należy do opuncji, nie ma wyraźnych podziałów na człony, ma za to wydatne bruzdkowania o długości od 2 do 4 cm, o kształcie od jajowatego do romboidalnego, ułożone spiralnie. W górnej części tych bruzd znajdują się areole z cierniami i liście.
Areole białe, wełniste otoczki z kilkoma i krótkimi glochidami (kępki cienkich cierni o długości zaledwie kilku milimetrów) i rzadkimi białawymi włosami.
Liście są szydłowate, długości do 12 cm. Utrzymują się od wiosny do jesieni, jeśli roślina jest regularnie podlewana.
Cierni jest od 1 do 4 (czasem do 8), są żółte, mocne i proste, nawet 8 cm długości, który mogą pojawić się dopiero po pewnym czasie.
Kwiaty ma czerwonawe działki zewnętrzne, podczas gdy wewnętrzne są różowe lub różowo-pomarańczowe, mają 6 cm długości i nie otwierają się całkowicie. Pojawiają na końcowych częściach gałęzi, Zalążnia jest koloru zielonego, pokryta 2 łuskami.
Owoce są zielone, od jajowatych do podłużnych, do 10 cm długości, z bardzo obniżonym wierzchołkiem i pokryta cierniami. W środku jest kilka jajowatych nasion, o długości około 1 cm.
Występowanie
Austrocylindropuntia subulata pochodzi z Peru (departamenty Cusco, Puno i prowincja Lima), gdzie rośnie w regionie Andów na wysokości od 2000 do 3500 m n.p.m., rośnie na obszarach półpustynnych charakteryzujących się chłodnymi i suchymi zimami oraz łagodnymi i nieco deszczowymi latami.
Uprawa
Roślina doniczkowa
Austrocylindropuntia subulata jest łatwa w uprawie o dość szybkim wzroście. Jest często wykorzystywana przez miejscową ludność jako żywopłot, ponieważ gdy pozwala się jej swobodnie rosnąć, tworzy w rzeczywistości nieprzeniknione kolczaste krzewy.
Światło: powinna być uprawiana w pełnym słońcu lub przy maksymalnej możliwej jasności.
Podlewanie: latem, w okresie wegetacji, należy regularnie podlewać, jednakże pomiędzy kolejnymi podlewaniami należy pozwolić, aby podłoże całkowicie wyschło. Zimą konieczne jest bardzo rzadkie podlewanie, aby uniknąć marszczenia, a później opadania liści, utrzymując zawsze temperaturę powyżej 6-8°C.
Tolerancja na mróz: krótkotrwale jest odporny do -8°C (jeśli stoi w suchej glebie i przez krótki czas), rozsądnie jest, aby nie wystawiać go, w obecności wilgoci, na temperatury niższe od zera, zwłaszcza w przypadku odmian monstrosa lub cristata, które są bardzo cenione przez kolekcjonerów i które wydają się być delikatniejsze od form podstawowego typu, dla nich najlepsze będzie, aby nie przekraczać temperatury niższej jak 10°C. Jego optymalna kolokacja w plenerze, gdzie pozwala na to klimat, znajduje się w rozległych „pustynnych” ogrodach razem z innymi kserofitami, gdzie należy uważnie pielęgnować jego kolokację, z dala od ciągów komunikacyjnych.
Podłoże: potrzebuje dobrze przepuszczalnego podłoża, które mogą być utworzone w równych ilościach przez zwykłą nawożoną ziemię ogrodową, gruboziarnisty piasek i tłuczeń.
Rozmnaża się przez nasiona, ale częściej i łatwiej przez cięcie, pozostawiając roślinę do wyschnięcia, dopiero wtedy można ją zasadzić. Nowe rośliny mogą również wyrosnąć z areoli owoców po umieszczeniu ich w ziemi.
inne Austrocylindropuntie: